To nie była decydująca noc, to były decydujące godziny. O 23.00 podjęliśmy decyzję o uśpieniu. Byliśmy z nim do ostatniego momentu.

Nie mam łez.

Zaczyna się nowa era w moim życiu na obczyźnie. Bigos był ze mną właściwie od pierwszych momentów, kiedy przyjechałam do Północnej Walii. Tęsknię za nim niewiarygodnie.

Wierzę w to, że koniec jest początkiem czegoś nowego.

Poniżej – moje pierwsze i ostatnie zdjęcie z Bigosem.

Kocham cię moja Kudłata Chmurko <3

W imieniu Bigosa dziękuję tym, którzy pomogli mi w opiece nad nim w 2007 roku – Beacie oraz wspaniałej rodzinie mieszkającej wówczas w Ellesmere Port.

Ani T. dziękuję za wszystkie leki i nieocenioną obecność.

BIGOS 17.11.2004 – 23.05.2018

(Pierwsze zdjęcie razem –  7/3/2005 – Bigos ma prawie 12 tygodni)    (23/5/2018. Ostatni dzień życia.)

It wasn’t a deciding night, there were deciding hours. At 23.00 we took the decision to euthanise.

I’ve got no tears left to cry.

Bigos was with me almost from the very beginning of my new life in the UK. I can’t tell you how much I miss him already, I have no words. I need to believe this is a beginning of something new. Below: the first and the last picture I’ve ever taken of my beautiful fluffy cloud.

I love you so much <3