Nazwałam ją Chester na cześć pobliskiego miasta, w którym znajduje się sławny park zamieszkały przez wiewiórki pozwalające się karmić z ręki. Chester przychodzi na orzechy i najpierw wypatrzyłam ją na płocie u sąsiada, a następnie (ku gwarantowanemu zdziwieniu moich anglojęzycznych sąsiadów!) zaczęłam się wydzierać “Basia! Basia!”. Moja mama uparcie twierdzi, że tym nawoływaniem oswaja się wiewiórki, więc nawołuję i wystawiam na przynętę coraz to smakowitsze kąski. Chester nie boi się smartfona i jak widać całkiem wychodzi jej pozowanie do zdjęć. Urodzona modelka.
